مناجات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه
فــراقـت دلـم بـر جــنـون مـی كــشـانـد غـمت جـان مـن را به لب می رسـانـد بـــدان در فــراقـت يــقــيــنـاً كــنـم دق ولـی دل ز تـو حـاجــتـــم مـی سـتـانــد تـولـد، حـيـا تـم، هـمـه بهـر این اسـت كـه دل وقـت فــوتـم سرود تـو خـواند مكن منـع و ردم، يـقيناً كه سری است كه حـق در بـر گـل چو خاری نشـاند دراين بهر پرموج كه جان را امان نيست غــمت كـشـتی دل، بـه سـاحـل رساند اگـر چه وصالـت سـكـون شَـد نـگـارم ولـيـكـــن دل مـن كـه عــرفـان نـدانـد نه خودسر شدم عاشقـت، مـهر تو حق چـو بـا اشـك مـادر به حـلقـم چـكـاند بـيـا يـوسف فــــاطمـه خـسـتـه گـشـتـم مرا هـر كسی جـز تو از خـود بـراند مـنـم سـائـلـت بـا هـــزار شـكـــوه امـا كـه حرف من و تو صلاح است بماند |